ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ လူျမင္ကြာင္း အကာအကြယ္ မရွိတဲ့ တစ္ေနရာ ပန္းၿခံတစ္ခုအတြင္း လို႔ ယူဆရပါတယ္..။ အတြဲတစ္တြဲ အရွက္တရား ကင္းစင္ပေ်ာက္လွ်က္ ခ်စ္ေနလိုက္ၾကတာ ျမင္လို႔မေကာင္းေအာင္ပါပဲ..။
ဗြီဒီယိုရိုက္ေနတဲ့ လူေတြ ေျပာသံၾကာရသေလာက္ေတာ့ ေကာင္မေလးက ေတာ္ေတာ္ေခ်ာတာပဲဆိုပဲေနာ္..။ အရမ္းမိုက္တယ္ေနာ္..တဲ့..။
သူတို႔ႏွစ္ဦး အခ်စ္မႊန္ေနတဲ့ ေနရာေဘးမွာလည္း သူသူငါငါ လူေတြ ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားေနၾကတာ သူတုိ႔ကိုယ္သူတုိ႔ ကိုယ္ေပ်ာက္ေနတဲ့ အတိုင္းပဲ နဲနဲေလးမွေတာင္ ဂရုစိုက္ပံုမေပၚၾကဘူး..။
ယိုသူမရွက္ ျမင္သူရွက္ဆိုတဲ့ အတိုင္း ၾကည့္ရတဲ့သူေတာင္ ရွက္အမ္အမ္းျဖစ္လာတဲ့အထိပဲ..။
ေအာ္.. ေခတ္ႀကီးက ေၾကာက္စရာေကာင္းလာတယ္..။ လူငယ္ေတြတုိင္းမဟုတ္ေပမယ့္ အရွက္တရားကင္းတဲ့ လူငယ္ေတြအဖို႔ေတာ့ ေခတ္ဆိုတာကို အေၾကာင္းျပၿပီး စိတ္ဆႏၵကိုဦးစားေပး ေခတ္မွီေနလိုက္ၾကတာ တကယ့္ကို ရင္ေလးစရာပါပဲ..။
ဒီဗြီဒီယိုဖိုင္ကို ၾကည့္ေနတာ အစက ျမန္မာေတြ အဲ့ေလာက္အရွက္တရားမကင္းဘူးလို႔ အထင္နဲ႔ ေနာက္ေတာ့လည္း ေသခ်ာၾကည့္တာရယ္ ရိုက္ေနတဲ့ သူေတြ ေျပာစကားေတြကို သိရေတာ့ ေအာ္ တုိ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံအတြင္းမွာပါလားဆိုၿပီး ရင္ေလးမိပါတယ္..။
Video Credit – Aung Zay Ya .
- ဘုရားေပၚမွာ မဖြယ္မရာလုပ္ၾကတဲ့အတြဲတတဲြ
- မိုးကုတ္ခ်မ္းသာၾကီးဘုရားေပၚမဖြယ္မရာလုပ္ၾကတဲ့စံုတြဲ
- စေနႏွစ္ခုိင္ထုတ္ျပတဲ့မိန္းကေလး
နေ့ခင်းကြောင်တောင် လူမြင်ကွာင်း အကာအကွယ် မရှိတဲ့ တစ်နေရာ ပန်းခြံတစ်ခုအတွင်း လို့ ယူဆရပါတယ်..။ အတွဲတစ်တွဲ အရှက်တရား ကင်းစင်ပေျာက်လျှက် ချစ်နေလိုက်ကြတာ မြင်လို့မကောင်းအောင်ပါပဲ..။
ဗွီဒီယိုရိုက်နေတဲ့ လူတွေ ပြောသံကြာရသလောက်တော့ ကောင်မလေးက တော်တော်ချောတာပဲဆိုပဲနော်..။ အရမ်းမိုက်တယ်နော်..တဲ့..။
သူတို့နှစ်ဦး အချစ်မွှန်နေတဲ့ နေရာဘေးမှာလည်း သူသူငါငါ လူတွေ ဖြတ်လျှောက်သွားနေကြတာ သူတို့ကိုယ်သူတို့ ကိုယ်ပျောက်နေတဲ့ အတိုင်းပဲ နဲနဲလေးမှတောင် ဂရုစိုက်ပုံမပေါ်ကြဘူး..။
ယိုသူမရှက် မြင်သူရှက်ဆိုတဲ့ အတိုင်း ကြည့်ရတဲ့သူတောင် ရှက်အမ်အမ်းဖြစ်လာတဲ့အထိပဲ..။
အော်.. ခေတ်ကြီးက ကြောက်စရာကောင်းလာတယ်..။ လူငယ်တွေတိုင်းမဟုတ်ပေမယ့် အရှက်တရားကင်းတဲ့ လူငယ်တွေအဖို့တော့ ခေတ်ဆိုတာကို အကြောင်းပြပြီး စိတ်ဆန္ဒကိုဦးစားပေး ခေတ်မှီနေလိုက်ကြတာ တကယ့်ကို ရင်လေးစရာပါပဲ..။
ဒီဗွီဒီယိုဖိုင်ကို ကြည့်နေတာ အစက မြန်မာတွေ အဲ့လောက်အရှက်တရားမကင်းဘူးလို့ အထင်နဲ့ နောက်တော့လည်း သေချာကြည့်တာရယ် ရိုက်နေတဲ့ သူတွေ ပြောစကားတွေကို သိရတော့ အော် တို့ မြန်မာနိုင်ငံအတွင်းမှာပါလားဆိုပြီး ရင်လေးမိပါတယ်..။
Video Credit – Aung Zay Ya