၂၀၁၅ ခုနွစ္ ၇ လပိုင္းေက်ာ္ ၈ လပိုင္းအတြင္းက ျမန္မာနိုင္ငံ အလယ္ပိုင္း ေဒသမ်ားအတြင္း စံခ်ိန္တင္ေရႀကီးေရလ်ွံ မႈ ႀကီး ျဖစ္ပြားေနစဥ္ ကာလအတြင္းမွာ မေကြးတိုင္း ေရစႀကိဳ ၿမိဳ႕နယ္အတြင္းရွိ ခ်င္းတြင္းျမစ္ တစ္ဖက္ကမ္း က ႐ြာေလးတစ္႐ြာမွာ အမွန္တစ္ကယ္ျဖစ္ပြားခ့ဲေသာ ျဖစ္ရပ္မွန္ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ျဖစ္ပါသည္။
"ေဟ့ ေရေတြအရမ္းတက္ၿပီကြ ခု႐ြာသခႋ်င္းမွာ ထားထားတ့ဲ အေလာင္းစင္ န႔ဲ ေသတၲာ ေတြတစ္စစီေရထဲမွာေမ်ာေနၿပီ သြားဆယ္ၾကရေအာင္ လာလိုက္ခ့ဲၾက"
ရပ္႐ြာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႈးက ႐ြာကာလသားမ်ားကို စုေဝးေစၿပီးေနာက္ ႐ြာသခႋ်င္းကုန္းရွိရာသို႔ လာခ့ဲၾကသည္။ထို႔ေနာက္ တစ္စီျပန္႔က်ဲေနေသာ လူေသေကာင္တင္ရာ အေလာင္းစင္ နွင့္ လူေသေကာင္ထည့္သည့္ အေခါင္း တို႔ကို လိုက္လံသိမ္းစည္းၿပီးေနာက္ ႐ြာဦးဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသို႔ သယ္လာခ့ဲၾကသည္။
"ဘုန္းဘုန္း ဘုရား တပည့္ေတာ္တို႔ ပစၥည္းေတြ ေက်ာင္းမွာ ခဏထားခ်င္ပါတယ္ဘုရား ႐ြာသခႋ်င္းက စင္န႔ဲ ေသတၲာပါဘုရား ေရေတြႀကီးလို႔ ေရထဲေမ်ာေနလို႔ပါဘုရား"
"ေအးေအး ဒကာတို႔ ၿခံထဲမွာထားခ့ဲၾကေလ
ဒါေပမယ့္ အ့ဲဒီအေခါင္းႀကီးေတာ့ျပန္သယ္သြားၾက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းလာၾကတ့ဲ လူေတြေၾကာက္ေနၾကလိမ့္မယ္ အေလာင္းစင္ကေတာ့ အရွင္ဆိုေတာ့ ခု တစ္စစီျဖစ္ေနတာဆိုေတာ့ အမွတ္တမ့ဲသိမွာမဟုတ္ဘူး"
"တင္ပါ့ဘုရား ဒါဆိုလည္း အေခါင္းကိုေတာ့ သခႋ်င္းမွာပဲ ျဖစ္သလိုႀကိဳး ခ်ည္ထားလိုက္ပါ့မယ္ ဒါဆိုတပည့္ေတာ္တို႔ ထားခ့ဲၿပီဘုရာ႕"
"ေအး ေအး ဒကာတို႔"
႐ြာဘုန္းႀကီးက ေက်ာင္းႀကီးတစ္ေက်ာင္းလံုးမွာ တစ္ပါးတည္း ေက်ာင္းထိုင္သည္။ညဘက္ က်ိန္းေတာ့လည္း ဗိမၼာန္ထဲမွာတစ္ပါးတည္းက်ိန္းသည္။
ပထမည။
ထိုည ၇ နာရီ ၈ နာရီေလာက္ပင္ရွိလိမ့္ဦးမည္။ေသာ့ခတ္ထားေသာ သံဘာဂ်ာ တံခါး ကိုေဖာက္၍ အရပ္ရွည္ရွည္ အသားမည္းမည္း လူတစ္ေယာက္ဝင္လာသည္ကို အိပ္မေပ်ာ္ေသးေသာ ဘုန္းဘုန္းမွ ျမင္လိုက္ရသည္။ထိုလူမွ ဘာမေျပာညာမေျပာနွင့္ ဘုန္းႀကီးအား အတင္းဝင္လံုးေတာ့သည္။ဘုန္းႀကီးလည္း ရုန္းရင္းကန္ရင္း နွင့္ လံုးေထြးသတ္ပုတ္ၿပီးခဏအၾကာ ထိုလူေပ်ာက္သြားသည္။ထိုသို႔ျဖစ္ၿပီးမၾကာမွီအခ်ိန္တြင္းမွာပင္ မိန္းမတစ္ေယာက္က တံခါးကို အတင္းတြန္းၿပီး
"တံခါးဖြင့္ေပး ပါ တံခါးဖြင့္ေပးပါ "
ဟုေအာ္ဟစ္ၿပီး သံဘာဂ်ာတံခါးကို တြန္းလိုက္ဆြဲလိုက္နွင့္ တစ္ဝုန္းဝုန္းနွင့္ ဆူညံေနေတာ့သည္။သူ႔ေနာက္မွ ခေလးမ်ား ငိုသံကိုလည္း ၾကားလိုက္ရျပန္သည္။ထိုမိန္းမမွပင္
"ဟဲ့ကေလးေတြ တိတ္ၾကစမ္း ဘာလို႔အကႌ် ေတြ ခ်ြတ္ေနၾကတာတုန္း ခုျပန္ဝတ္စမ္း"
မိန္းမ၏သဏၰန္ကိုသာျမင္ရၿပီး ကေလးမ်ားကိုေတာ့မျမင္ရေပ။ဘုန္းႀကီးလည္း မ်က္စိမွိတ္၍ဘုရားစာသာ႐ြတ္ေနလိုက္ေတာ့သည္။ထိုညေတာ့ ဘာသံမွထပ္မၾကားရေတာ့ေပ။
ဒုတိယည။
မေန႔ကအခ်ိန္မွာပဲ မိန္းမတစ္ေယာက္တံခါးေပါက္သို႔ေရာက္လာခ့ဲျပန္သည္။
"ဘုန္းဘုန္း တံခါးဖြင့္ပါဘုရား တံခါးဖြင့္ေပးပါ"
သံတံခါးကို လႈတ္၍ ဖြင့္ခိုင္းျပန္သည္။မိန္းမလို႔ဆိုေပမယ့္ တစ္ကိုယ္လံုးကုိျမင္ရသည္ မဟုတ္။ခါးေအာက္ပိုင္း ထမီဝတ္ထားသည္ကိုသာျမင္ရျခင္းျဖစ္သည္။ဒီတစ္ခါေတာ့ ခေလးငိုသံမ်ားလည္းမၾကားရေတာ့။ေနာက္တစ္ေယာက္ျဖစ္မည္ထင္သည္။ဘုန္းႀကီးလည္း မတ္တပ္ထရပ္ ၍ထိုတံခါးေပါက္ဆီသို႔ေလ်ွာက္သြားလိုက္ေတာ့သည္။ထိုသို႔ေလ်ွာက္လာေသာအခါမွ ထိုမိန္းမက ေနာက္ျပန္လွည့္၍ၿခံတံခါးဝသို႔ ျပန္သြားသည္။ဘုန္းႀကီးလည္း ေနာက္မွလိုက္သြားၾကည့္ရာ တံခါးအျပင္သို႔အေရာက္ ထိုမိန္းမ နွစ္ျခမ္းကြဲ၍ တစ္ျခမ္းက အေရွ႕ဘက္သို႔၎၊တစ္ျခမ္းက အေနာက္ဘက္သို႔ ၎ နွစ္ခုကြဲ၍ ထြက္သြားသည္ကိုျမင္လိုက္ရေလေတာ့သည္။ထိုအခါမွ ဘုန္းႀကီးလည္း ေက်ာင္းထဲသို႔ျပန္ဝင္ ခ့ဲသည္။
တတိယည။
ဟိုနွစ္ညကထက္ နည္းနည္းေနာက္က်သည္။ဘုန္းႀကီးအိပ္မေပ်ာ့္ တစ္ေပ်ာ္ အခ်ိန္ မွာ ဘုန္းႀကီးက်ိန္းေနရာ ေရွ႕တည့္တည့္တြင္ ကိုရင္သာမေဏ ေလး နွင့္ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ က်ံဳ႕က်ံဳ႕ေလးထိုင္ေနသည္ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။ေက်ာင္းသားမွာအသားျဖဴျဖဴ နွင့္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီရွည္ကိုဝတ္ဆင္ထားသည္ကို ထင္ထင္ရွားရွားျမင္ရသည္။ကိုရင္ေလးကိုေတာ့ ကိုရင္သာမေဏေလးတစ္ပါးဟုသာအၾကမ္းဖ်င္းေတြ႕ရသည္။ဘုန္းႀကီးလည္းဒီတစ္ခါေတာ့ အိပ္လ်က္နွင့္ပင္ ပဌာန္းကို
"ေဟတုပစၥေရာ"
ကိုအသံထြက္၍ ႐ြတ္ဆိုလိုက္ရာ ထိုသူမ်ားမွ
"အာရမၼဏ ပစၥေရာ"
ဟုေရွ႕မွေက်ာ္၍ ႐ြတ္ဆိုေတာ့ေလရာ ဘုန္းႀကီးမွာထိုေနရာမွ ထ၍ ဖုန္းကိုယူကာ႐ြာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႈးကို ဖုန္းဆက္ေခၚေတာ့သည္။
"ဒကာ ဒကာခု က်ဳပ္ေက်ာင္းကိုျမန္ျမန္လာမွျဖစ္မယ္ ခုခ်က္ခ်င္လာခ့ဲပါ"
"တင္ပါ့ဘုရား တပည့္ေတာ္တို႔သားဖလာခ့ဲပါ့မယ္ဘုရား ဘာလို႔လဲဘုရာ႕ ဘာအေၾကာင္းမ်ားရွိလို႔လဲဘုရာ႕"
"ေမးမေနန႔ဲ ဒကာ ျမန္ျမန္သာေရာက္ေအာင္လာခ့ဲ"
"တင္ပါ့ ခုလာပါၿပီဘုရာ႕"
ဖုန္းေျပာၿပီးလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဟိုကိုရင္ န႔ဲ ေက်ာင္းသားမရွိေတာ့။
႐ြာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴ းမွာ သူ႔သားတစ္ေယာက္ကို ခ်က္ခ်င္းနႈိး၍ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသို႔ အျမန္ဆံုးေရာက္ခ်လာေတာ့သည္။
"ဘုန္းဘုန္း ဘာျဖစ္လို႔လဲဘုရာ႕ က်န္းမာေရးမေကာင္းလို႔လား"
"က်န္းမာေရးက ဘာမွမျဖစ္ဘူးေဟ့ မင္းတို႔လာထားတ့ဲပစၥည္းေတြခုခ်က္ခ်င္း ျပန္သယ္သြားၾကေတာ့"
"ဗ်ာ ဘာျဖစ္လို႔လဲဘုရာ႕"
"ဘာျဖစ္ရမလဲ ဒီပစၥည္းေတြေၾကာင့္ ငါေကာင္းေကာင္းမက်ိန္းရတာ သံုးရက္ရွိေနၿပီ အခုမခံနိုင္ေတာ့တ့ဲအဆံုး မင္းဆီဖုန္းဆက္ရတာပဲ"
"ဟာ ဒါဆိုရင္ေတာ့ တပည့္ေတာ္တို႔ နွစ္ေယာက္တည္းေတာ့မျဖစ္ဘူး ႐ြာထဲကေကာင္ေတြလွမ္းေခၚလိုက္ဦးမယ္ဘုရာ႕"
႐ြာထဲမွာကာလသား ၁၀ ေယာက္ ၁၅ ေယာက္ေလာက္အားဖုန္းဆက္လွမ္းေခၚၿပီးေနာက္ ထိုပစၥည္းမ်ားကို သခ်ႋင္းသို႔ျပန္သြားပို႔ရန္ျပင္ရေတာ့သည္။
"ဒကာႀကီး မင္းတို႔ေကာင္ေတြတစ္ေကာင္မက်န္အကုန္လံုးျပန္ေခၚသြားၾက "
"တင္ပါ့ ကဲဒီဝင္းထဲကို လိုက္လာၾကတ့ဲသူေတြ မင္းတို႔အားလံုးကိုယ့္ေနရာကိုယ္ ျပန္လိုက္ခ့ဲၾက ငါ႐ြာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႈးက ေခၚေနတယ္တစ္ေယာက္မွမက်န္ခ့ဲေစန႔ဲ"
ထိုညတြင္းခ်င္းပင္ ထိုပစၥည္းမ်ားကို သူ႔ေနရာသူသြားျပန္ထားၾကရေလသည္။ေရကအကုန္လံုးမဟုတ္ေတာင္ သံုပံုနွစ္ပံုေလာက္ျပန္က်သြား၍ေတာ္ေသးေတာ့သည္။ေနာက္ေန႔ညမွစ၍ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတြင္ ဘာသံမွမၾကားရေတာ့ပဲ ယခင္အတိုင္းၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းအိပ္စက္၍ရၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ဘုန္းဘုန္းမွမိန္႔ေတာ္မူပါသည္။သူတို႔တစ္ကယ္ရွိၾကပါတယ္တ့ဲ။
November Rosy
ပရေလာကမွ ရွားပါးမွတ္တမ္းမ်ား
......................................................................
ဘုႏ္းႀကီးေက္ာင္းမြာေ်ခာကၱ့ဲ ေတစၧ
••••••••••••••••••••••••••••••••
၂၀၁၅ ခုႏြစ္ ၇ လပိုင္းေက္ာ္ ၈ လပိုင္းအၾတင္းက ်မႏၼာနိုင္ငံ အလယၸိဳင္း ေဒသမ္ားအၾတင္း စံခ္ိႏၲင္ေရႀကီးေရလ္ြံ မႈ ႀကီး ်ဖျစၸားေနစၪ္ ကာလအၾတင္းမြာ ေမၾကးတိုင္း ေရစႀကိဳ ၿမိဳ႕နယ္အၾတင္းရြိ ခ္င္းၾတင္း်မစ္ တစၹကၠမ္း က ႐ျာေလးတစ္႐ျာမြာ အမြႏၲစၠယ္်ဖျစၸားခ့ဲေသာ ်ဖစ္ရပၼြႏၨာတႅမ္းတစၸဳဒ္်ဖစၸါသၫ္။
"ေဟ့ ေေရၾတအရမ္းတက္ၿပီၾက ခု႐ျာသခႋ္င္းမြာ ထားထားတ့ဲ ေအလာင္းစင္ န႔ဲ ေသတၲာ ေၾတတစၥစီေရထဲမြာေမ္ာေနၿပီ ၾသားဆယ္ၾကေရအာင္ လာလိုကၡ့ဲၾက"
ရပ္႐ျာအုပၡ္ဳပ္ေရးမႈးက ႐ျာကာလသားမ္ားကို စုေဝးေစၿပီးေနာက္ ႐ျာသခႋ္င္းကုႏ္းရြိရာသို႔ လာခ့ဲၾကသၫ္။ထို႔ေနာက္ တစၥီ်ပႏ္႔က္ဲေေနသာ လူေေသကာငၲင္ရာ ေအလာင္းစင္ ႏြင့္ လူေေသကာငၴၫ့္သၫ့္ ေအခါင္း တို႔ကို လိုကႅံသိမ္းစၫ္းၿပီးေနာက္ ႐ျာဦးဘုႏ္းႀကီးေက္ာင္းသို႔ သယႅာခ့ဲၾကသၫ္။
"ဘုႏ္းဘုႏ္း ဘုရား တပၫ့္ေတာၱိဳ႕ ပစၥၫ္းေၾတ ေက္ာင္းမြာ ခဏထားခ္ငၸါတယၻဳရား ႐ျာသခႋ္င္းက စငၷ႔ဲ ေသတၲာပါဘုရား ေေရၾတႀကီးလို႔ ေရထဲေမ္ာေနလို႔ပါဘုရား"
"ေအးေအး ဒကာတို႔ ၿခံထဲမြာထားခ့ဲၾေကလ
ဒါေပမယ့္ အ့ဲဒီေအခါင္းႀကီးေတာ့်ပႏ္သၾယ္သားၾက ဘုႏ္းႀကီးေက္ာင္းလာၾကတ့ဲ လူေေၾတၾကာက္ေနၾကလိမ့္မယ္ ေအလာင္းစေငၠတာ့ အရြငၧိဳေတာ့ ခု တစၥစီ်ဖစ္ေနတာဆိုေတာ့ အမြတၱမ့ဲသိမြာမဟုတၻဴး"
"တငၸါ့ဘုရား ဒါဆိုလၫ္း ေအခါင္းကိုေတာ့ သခႋ္င္းမြာပဲ ်ဖစ္သလိုႀကိဳး ခ္ၫၳားလိုကၸါ့မယ္ ဒါဆိုတပၫ့္ေတာၱိဳ႕ ထားခ့ဲၿပီဘုရာ႕"
"ေအး ေအး ဒကာတို႔"
႐ျာဘုႏ္းႀကီးက ေက္ာင္းႀကီးတစ္ေက္ာင္းလံုးမြာ တစၸါးတၫ္း ေက္ာင္းထိုင္သၫ္။ညဘက္ က္ိႏ္းေတာ့လၫ္း ဗိမၼာႏၴဲမြာတစၸါးတၫ္းက္ိႏ္းသၫ္။
ပထမည။
ထိုည ၇ နာရီ ၈ နာရီေလာကၸင္ရြိလိမ့္ဦးမၫ္။ေသာ့ခတၳားေသာ သံဘာဂ္ာ တံခါး ကိုေဖာက္၍ အရပ္ရြၫ္ရြၫ္ အသားမၫ္းမၫ္း လူတစ္ေယာက္ဝငႅာသၫၠိဳ အိေပၼပ္ာ္ေသးေသာ ဘုႏ္းဘုႏ္းမြ ်မငႅိဳက္ရသၫ္။ထိုလူမြ ဘာေမ်ပာညာေမ်ပာႏြင့္ ဘုႏ္းႀကီးအား အတင္းဝငႅံဳးေတာ့သၫ္။ဘုႏ္းႀကီးလၫ္း ႐ုႏ္းရင္းကႏ္ရင္း ႏြင့္ လံုးေၾထးသတၸဳတ္ၿပီးခဏအၾကာ ထိုလူေပ္ာၾက္သားသၫ္။ထိုသို႔်ဖစ္ၿပီးမၾကာမြီအခ္ိျႏၲင္းမြာပင္ မိႏ္းမတစ္ေယာကၠ တံခါးကို အတင္းၾတႏ္းၿပီး
"တံခါးျဖင့္ေပး ပါ တံခါးျဖင့္ေပးပါ "
ဟုေအာ္ဟစ္ၿပီး သံဘာဂ္ာတံခါးကို ၾတႏ္းလိုၾကၦဲလိုက္ႏြင့္ တစ္ဝဳႏ္းဝုႏ္းႏြင့္ ဆူညံေေနတာ့သၫ္။သူ႔ေနာကၼြ ေခလးမ္ား ငိုသံကိုလၫ္း ၾကားလိုက္ရ်ပႏ္သၫ္။ထိုမိႏ္းမမြပင္
"ဟဲ့ေကလးေၾတ တိတ္ၾကစမ္း ဘာလို႔အကႌ္ ေၾတ ခ္ၾတ္ေနၾကတာတုႏ္း ခု်ပႏ္ဝတၥမ္း"
မိႏ္းမ၏သဏၰႏၠိဳသာ်မင္ရၿပီး ေကလးမ္ားကိုေတာ့မ်မေင္ရပ။ဘုႏ္းႀကီးလၫ္း မ္ကၥိမြိတ္၍ဘုရားစာသာ႐ၾတ္ေနလိုက္ေတာ့သၫ္။ထိုေညတာ့ ဘာသံမြထပၼၾကားေရတာ့ေပ။
ဒုတိယည။
ေမန႔ကအခ္ိႏၼြာပဲ မိႏ္းမတစ္ေယာကၱံခါးေပါက္သိဳ႕ေရာကႅာခ့ဲ်ပႏ္သၫ္။
"ဘုႏ္းဘုႏ္း တံခါးျဖင့္ပါဘုရား တံခါးျဖင့္ေပးပါ"
သံတံခါးကို လႈတ္၍ ျဖင့္ခိုင္း်ပႏ္သၫ္။မိႏ္းမလို႔ဆိုေပမယ့္ တစၠိဳယႅံဳးကုိ်မင္ရသၫ္ မဟုတ္။ခါးေအာကၸိဳင္း ထမီဝတၳားသၫၠိဳသာ်မင္ရ်ခင္း်ဖစ္သၫ္။ဒီတစၡါေတာ့ ေခလးငိုသံမ္ားလၫ္းမၾကားေရတာ့။ေနာကၱစ္ေယာက္်ဖစၼၫၳင္သၫ္။ဘုႏ္းႀကီးလၫ္း မတၱပၴရပ္ ၍ထိုတံခါးေပါကၦီသို႔ေလ္ြာၾက္သားလိုက္ေတာ့သၫ္။ထိုသို႔ေလ္ြာကႅာေသာအခါမြ ထိုမိႏ္းမက ေနာက္်ပႏႅြၫ့္၍ၿခံတံခါးဝသို႔ ်ပျႏ္သားသၫ္။ဘုႏ္းႀကီးလၫ္း ေနာကၼြလိုၾက္သားၾကၫ့္ရာ တံခါးအ်ပင္သိဳ႕ေအရာက္ ထိုမိႏ္းမ ႏြစ္်ခမ္းၾကဲ၍ တစ္်ခမ္းက ေအရြ႕ဘက္သိဳ႕၎၊တစ္်ခမ္းက ေအနာကၻက္သိဳ႕ ၎ ႏြစၡဳၾကဲ၍ ၾထၾက္သားသၫၠိဳ်မငႅိဳေက္ရေလတာ့သၫ္။ထိုအခါမြ ဘုႏ္းႀကီးလၫ္း ေက္ာင္းထဲသို႔်ပႏ္ဝင္ ခ့ဲသၫ္။
တတိယည။
ဟိုႏြစ္ညကထက္ နၫ္းနၫ္းေနာကၠ္သၫ္။ဘုႏ္းႀကီးအိေပၼပ္ာ့္ တစ္ေပ္ာ္ အခ္ိႏ္ မြာ ဘုႏ္းႀကီးက္ိႏ္းေနရာ ေရြ႕တၫ့္တၫ့္ၾတင္ ကိုရင္သာေမဏ ေလး ႏြင့္ေက္ာင္းသားတစ္ေယာက္ က္ံဳ႕က္ံဳ႕ေလးထိုင္ေနသၫၠိဳေၾတ႕လိုက္ရသၫ္။ေက္ာင္းသားမြာအသား်ဖဴ်ဖဴ ႏြင့္ ဂ္င္းေဘာင္းဘီရြၫၠိဳဝတၦငၴားသၫၠိဳ ထငၴင္ရြားရြား်မင္ရသၫ္။ကိုရင္ေလးကိုေတာ့ ကိုရင္သာေမေဏလးတစၸါးဟုသာအၾကမ္းဖ္င္းေၾတ႕ရသၫ္။ဘုႏ္းႀကီးလၫ္းဒီတစၡါေတာ့ အိပႅ္က္ႏြင့္ပင္ ပဌာႏ္းကို
"ေဟတုပစၥေရာ"
ကိုအသံၾထက္၍ ႐ၾတၦိဳလိုက္ရာ ထိုသူမ္ားမြ
"အာရမၼဏ ပစၥေရာ"
ဟုေရြ႕ေမြက္ာ္၍ ႐ၾတၦိဳေတာ့ေလရာ ဘုႏ္းႀကီးမြာထိုေနရာမြ ထ၍ ဖုႏ္းကိုယူကာ႐ျာအုပၡ္ဳပ္ေရးမႈးကို ဖုႏ္းဆက္ေခၚေတာ့သၫ္။
"ဒကာ ဒကာခု က္ဳပ္ေက္ာင္းကို်မႏ္်မႏႅာမြ်ဖစၼယ္ ခုခ္ကၡ္ငႅာခ့ဲပါ"
"တငၸါ့ဘုရား တပၫ့္ေတာၱိဳ႕သားဖလာခ့ဲပါ့မယၻဳရား ဘာလို႔လဲဘုရာ႕ ဘာေအၾကာင္းမ္ားရြိလို႔လဲဘုရာ႕"
"ေမးေမနန႔ဲ ဒကာ ်မႏ္်မႏ္သာေရာက္ေအာငႅာခ့ဲ"
"တငၸါ့ ခုလာပါၿပီဘုရာ႕"
ဖုႏ္းေ်ပာၿပီးလြၫ့္ၾကၫ့္လိုက္ေတာ့ ဟိုကိုရင္ န႔ဲ ေက္ာင္းသားမရြိေတာ့။
႐ျာအုပၡ္ဳပ္ေရးမြဴ းမြာ သူ႔သားတစ္ေယာကၠိဳ ခ္ကၡ္င္းနႈိး၍ ဘုႏ္းႀကီးေက္ာင္းသို႔ အ်မႏၧံဳးေရာကၡ္လာေတာ့သၫ္။
"ဘုႏ္းဘုႏ္း ဘာ်ဖစႅိဳ႕လဲဘုရာ႕ က္ႏ္းမာေရးေမကာင္းလို႔လား"
"က္ႏ္းမာေရးက ဘာမြမ်ဖစၻဴးေဟ့ မင္းတို႔လာထားတ့ဲပစၥၫ္းေၾတခုခ္ကၡ္င္း ်ပႏ္သၾယ္သားၾေကတာ့"
"ဗ္ာ ဘာ်ဖစႅိဳ႕လဲဘုရာ႕"
"ဘာ်ဖစ္ရမလဲ ဒီပစၥၫ္းေေၾတၾကာင့္ ငါေကာင္းေကာင္းမက္ိႏ္းရတာ သံုးရက္ရြိေနၿပီ အခုမခံနိုင္ေတာ့တ့ဲအဆံုး မင္းဆီဖုႏ္းဆက္ရတာပဲ"
"ဟာ ဒါဆိုရင္ေတာ့ တပၫ့္ေတာၱိဳ႕ ႏြစ္ေယာကၱၫ္းေတာ့မ်ဖစၻဴး ႐ျာထဲေကကာင္ေၾတလြမ္းေခၚလိုက္ဦးမယၻဳရာ႕"
႐ျာထဲမြာကာလသား ၁၀ ေယာက္ ၁၅ ေယာက္ေလာက္အားဖုႏ္းဆကႅြမ္းေခၚၿပီးေနာက္ ထိုပစၥၫ္းမ္ားကို သခ္ႋင္းသို႔်ပျႏ္သားပို႔ရႏ္်ပေင္ရတာ့သၫ္။
"ဒကာႀကီး မင္းတို႔ေကာင္ေၾတတစ္ေကာငၼက္ႏ္အကုႏႅံဳး်ပႏ္ေခၚၾသားၾက "
"တငၸါ့ ကဲဒီဝင္းထဲကို လိုကႅာၾကတ့ဲသူေၾတ မင္းတို႔အားလံုးကိုယ့္ေနရာကိုယ္ ်ပႏႅိဳကၡ့ဲၾက ငါ႐ျာအုပၡ္ဳပ္ေရးမႈးက ေခၚေနတယၱစ္ေယာကၼြမက္ႏၡ့ဲေစန႔ဲ"
ထိုညၾတင္းခ္င္းပင္ ထိုပစၥၫ္းမ္ားကို သူ႔ေနရာသူၾသား်ပႏၴားၾကေရလသၫ္။ေရကအကုႏႅံဳးမဟုတ္ေတာင္ သံုပံုႏြစၸံဳေလာက္်ပႏၠ္ၾသား၍ေတာ္ေသးေတာ့သၫ္။ေနာက္ေန႔ညမြစ၍ ဘုႏ္းႀကီးေက္ာင္းၾတင္ ဘာသံမြမၾကားေရတာ့ပဲ ယခင္အတိုင္းၿငိမ္းၿငိမ္းခ္မ္းခ္မ္းအိပၥက္၍ရၿပီ်ဖစ္ေၾကာင္း ဘုႏ္းဘုႏ္းမြမိႏ္႔ေတာၼဴပါသၫ္။သူတို႔တစၠယ္ရြိၾကပါတယၱ့ဲ။
November Rosy
ပေရလာကမြ ရြားပါးမြတၱမ္းမ္ား