ေရႊတိဂုံေစတီႀကီး မီးခခံခဲ့ရျခင္းကုိ ေနာက္ပုိင္းလူမ်ား သိရွိေစရန္ဗဟုသုတအေနနဲ႔ ျပန္လည္တင္ျပလုိက္ပါသည္။
အရင္တုန္းကေတာ့ ေရႊတိဂုံေစာင္းတန္းမ်ားတြင္ မီးေလာင္သည့္ပုံမ်ားကုိ ခ်ိတ္ဆြဲထားခဲ့ဖူးပါသည္။မီးစေလာင္သည့္အခ်ိန္မွာ ၁၉၃၁ ခုႏွစ္ မတ္လ ၆ ရက္ (ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၂၉၂ခု ၊ တေပါင္းလဆုတ္ ၄ ရက္ေန႔) ေသာၾကာေန႔ မြန္းလြဲ ၃ နာရီတြင္ စတင္ေလာင္ကြ်မ္းခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
မီးေလာင္ျခင္း၏ အစမွာကား “အမႈိက္ကစ ျပသာဒ္မီးေလာင္” ဟူေသာ စကားလုိ အမႈိက္ပုံမီးရႈိ႕ရာမွ စတင္ေလာင္ကြ်မ္းခဲ့သည္ ဟု သိရသည္။ အမႈိက္ပုံမွ မီးသည္ ပထမအစတြင္ ဘုရားေစာင့္ျပာတာ၏ တဲကေလးကုိ ကူးစက္ေလာင္ကြ်မ္းခဲ့သည္။ ဒုတိယ ၎တဲကေလးမွ သီလရွင္တဲမ်ား ၊ လက္ဘက္ရည္ဆုိင္မ်ား ၊ ဦးနာဂိႏၵမ႑ပ္ မ်ားေလာင္ကြ်မ္းကုန္သည္။
ထုိအခ်ိန္တြင္ အေနာက္ေလကလည္း ပင့္ေပးသျဖင့္ မီးပြားမီးညြန္႔တုိ႔သည္ အနီးရွိ အပင္မ်ားကုိ မီးေလာင္၍ အေနာက္ဘက္ရင္ျပင္ေပၚမွ ဇရပ္မ်ားကုိ စတင္ေလာင္ကြ်မ္းခဲ့သည္။
ပထမဆုံး ေလာင္ကြ်မ္းခံခဲ့ရသည့္ တန္ေဆာင္းမွာ
သိမ္ႀကီးေစ်း ၂ျပား တန္ေဆာင္းျဖစ္သည္။ ၂ျပား တန္ေဆာင္းဟု ေခၚရျခင္းမွာ သိမ္ႀကီးေစ်း ေစ်းသူ ေစ်းသားမ်ား တစ္ေန႔ ၂ျပားစီ စုေစာင္းေကာက္ခံကာ တည္ေဆာက္ထားခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ အျဖစ္အပ်က္မွာ မိနစ္ပုိင္းမွ်ပင္ၾကာသည္။
ထုိအခ်ိန္တြင္ ဘုရားလူႀကီးမ်ား ႏွင့္ လူငယ္မ်ားေရာက္ရွိလာကာ မီးကုိၿငိမ္းသတ္ၾကေလသည္။ ထုိအခ်ိန္ထိ ရန္ကုန္ျမဴနီစီပယ္ မီးသတ္သမားတုိ႔မွာ ေရာက္မလာၾကေသး။ လူအားႏွင့္ မီးအား ၿငိမ္းရန္ ႀကဳိးစားေသာ္လည္း အျမင့္တြင္စြဲေသာမီးျဖစ္ေသာေၾကာင့္လည္ေကာင္း၊ တက္ေရာက္ရန္လည္း ခဲယဥ္းသျဖင့္ လည္ေကာင္း ၊ ေလကလည္းပင့္ေနေသာေၾကာင့္လည္ေကာင္း မီးအားမၿငွိမ္းႏုိင္ခဲ့ပါေပ။
မီးသည္ ၂ျပား တန္ေဆာင္းမွ တဆင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္မွ ဦးေအာင္ႀကီး အာရုဏ္ခံတန္ေဆာင္းသုိ႔ ကူးစက္ၿပီးသည့္ေနာက္ ကုိဇေမာင္တန္ေဆာင္း၊ေဒၚဖြားတန္ေဆာင္း ၊ ဦးဘုိးေက်ာ္တန္ေဆာင္းမ်ားလည္း ေလာင္ကြ်မ္းခံခဲ့ရသည္။
ထုိမွ တဖန္ ေလအားကလည္း ပုိမုိျပင္းလာေပရာ ေစတီေတာ္ႀကီးလုံးပတ္ရွိ ေရႊခ်ရန္ကာရံထားေသာ ျငမ္းမ်ားကုိ မီးကူးစက္ေလာင္ကြ်မ္းျပန္သည္။ ေစတီေတာ္ႀကီးလုံးပတ္ မီးဟပ္ေသာအခါ မၾကည့္ရက္ၾကေသာ လူငယ္လူရြယ္မ်ားက အသက္ကုိပင္ အသက္မမွတ္ ၊ တက္ေရာက္ၿငိမ္းသတ္ၾကသျဖင့္ ဘုရားႀကီးတစ္ခုလုံးေဘးမွ ျငမ္းမ်ား မီးမေလာင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ထုိမွတဖန္ အေရွ႕ဘက္တန္ေဆာင္းမ်ား ၊ ေျမာက္ဘက္တန္ေဆာင္းမ်ား အသီးသီးေလာင္ကြ်မ္းရျပန္သည္။ကုန္းေတာ္ေပၚတြင္ ေရသည္မရွိ၊ အေနာက္ဘက္မုဒ္ရွိကန္မွ ေရကုိ ခဲရာခဲဆစ္တင္ရသျဖင့္ မီးၿငိမ္းရသည္မွာ အေတာ္ပင္ ခက္ခဲခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။
မီးသတ္သမားမ်ား ၊ လူပဂၢဳိလ္မ်ား ႏွင့္ ရဟန္းမ်ားသည္ ၀ုိင္း၀န္းပူးေပါင္းကာ အသက္စြန္႔၍ မီးအား ၿငိမ္းသတ္ရန္ႀကဳိးစားခဲ့ၾကသည္။ တခ်ဳိ႕ကုိယ္ေတာ္မ်ား ႏွင့္ လူငယ္မ်ားသည္ မီးေလာင္ေန႔သည့္ ေနရာမ်ားသုိ႔ အတင္းတက္၍ ပက္ခဲ့သည္အထိ ဘုရားႀကီးအားကာကြယ္လုိစိတ္ျပင္းထန္ခဲ့သည္။
အေရွ႕ဘက္သုိ႔ မီးကူးၿပီဟု ၾကားသည့္အခါ စိန္ဖူး ၊ ငွက္ျမတ္နား ႏွင့္ အဘုိးထုိက္ဘ႑ာမ်ားထားရာ ပရိေဘာဂတုိက္ႀကီးအတြက္ စုိးရိမ္ေနၾကသည္။ ထုိပရိေဘာဂတုိက္ႀကီးေရွ႕တြင္ ေဂၚရာစစ္သား ၁၅ ေယာက္တုိ႔က လွံစြပ္ေသနတ္မ်ားႏွင့္ ေစာင့္ေရွာက္၀ုိင္းထားၾကေၾကာင္း သိရသည္။
ယေန႔တြင္ေတာ့ ေရႊတိဂုံေစတီေတာ္ႀကီး ႏွင့္ ၀န္းက်င္တ၀ုိက္သည္ ေရႊေရာင္တ၀င္း၀င္း ႏွင့္ သပၸါယ္လွပေနေသာ္လည္း အရင္တခ်ိန္က ဤသုိ႔ ဤႏွယ္ႀကီးႀကီးမားမား မီးေလာင္ကြ်မ္းခဲ့ဖူးေၾကာင္း ဗဟုသုတအေန ႏွင့္ တင္ျပလုိက္ပါသည္။
ကုိးကား
က်ိန္စာသင့္တဲ့ သမုိင္းပုံရိပ္မ်ား – သန္းထြန္း(လွည္းကူး)
ျမန္မာ့စြယ္စုံက်မ္း
