အေမရိကန္ႏိုင္ငံက တကၠသိုလ္ဆရာ အန္ေထာ္နီဘားဂ်က္စ္ (Anthony Burgess) ဟာ အသက္ ၄၀ ျပည့္တဲ့ႏွစ္မွာပဲ သူရဲ႕ဦးေႏွာက္မွာ အသားပို (Brain Tumor) ကင္ဆာျဖစ္တယ္။ သူေနာက္ထပ္ တစ္ႏွစ္ပဲ အသက္ရွင္ေတာ့မယ္လို႔ ဆရာဝန္ေတြက ေျပာၾကတယ္။ သူ ပထမေတာ့ အရမ္းစိတ္ဓာတ္က်သြားတယ္။ သူ႔လက္ထဲမွာ စုေဆာင္းထားတဲ့ ပိုက္ဆံမရွိလို႔ သူေသသြားရင္ သူ႔မိန္းမ လင္းဘားဂ်က္စ္ (Lynn Burgess) ဘယ္လိုေနရွာမလဲလို႔လည္း စိတ္ပူသြားတယ္။
သူဟာ အရင္က ဝတၳဳစာအုပ္ ေရးခ်င္တဲ့ ဆႏၵရွိေပမယ့္ အလုပ္မ်ားလို႔ဆိုၿပီး မေရးျဖစ္ခဲ့ဘူး။ အခုေတာ့ သူေသသြားရင္ မိန္းမအတြက္ ေငြေၾကးတစ္ခ်ိဳ႕ ခ်န္ထားႏိုင္ေအာင္ဆိုၿပီး လက္နွိပ္စက္အေဟာင္းတစ္လံုးနဲ႔ ဝတၳဳကို စ႐ိုက္လိုက္တယ္။ သူ႔ဝတၳဳကို ထုတ္ေဝသူရွိမလားဆိုတာ မေသခ်ာဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူ႔မိန္းမအတြက္ ပိုက္ဆံခ်န္ထားဖို႔ ဒီနည္းတစ္ခုကိုပဲ စဥ္းစားမိတယ္။
သူက အဲဒီအေၾကာင္းကို ခုလိုျပန္ေျပာျပတယ္။ "အဲဒီအခ်ိန္က ၁၉၆၀ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလပါ။ ဆရာဝန္ေတြက ေျပာၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္ႏွစ္ ေႏြဦးေပါက္ကာလ သစ္ရြက္ေတြေႂကြခ်ိန္ဟာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ပဲတဲ့"
သူ႔မွာ အခ်ိန္တစ္ႏွစ္ပဲ က်န္ေတာ့တယ္ဆိုတာကို သိတဲ့ ဘားဂ်က္စ္ဟာ ေန႔ေရာညပါ ဝတၳဳေတြ တြန္းေရးတယ္။ တစ္ႏွစ္ျပည့္ခ်ိန္မွာ ဝတၳဳရွည္စာအုပ္ ၅ အုပ္နဲ႔ တစ္ဝက္ၿပီးသြားတယ္။ (အဲဒီစာအုပ္အေရအတြက္ဟာ အဲဒီအခ်ိန္က နာမည္ႀကီး စာေရးဆရာ E. M. Foster ရဲ႕ တစ္သက္လံုးေရးခဲ့တဲ့ စာအုပ္အေရအတြက္နဲ႔ တူသလို ေနာက္နာမည္ႀကီး စာေရးဆရာ J. D. Salinger ေရးတဲ့ စာအုပ္ထက္ ႏွစ္ဆမ်ားပါတယ္)။
ဒါေပမဲ့ ဘားဂ်က္စ္ဟာ တစ္ႏွစ္ျပည့္ခ်ိန္မွာ အသက္ရွင္ေနဆဲပါ။ သူ႔ရဲ႕ ကင္ဆာဟာ တျဖည္းျဖည္း ေလ်ာ့နည္းသြားၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွာ လံုးဝေပ်ာက္သြားပါတယ္။ သူကြယ္လြန္ခ်ိန္ ၁၉၉၃ ခုႏွစ္) အထိ ဝတၳဳရွည္စာအုပ္ေပါင္း ၇၀ ေက်ာ္ ေရးသြားခဲ့ပါတယ္။ သူ႔ဝတၳဳစာအုပ္အားလံုးဟာ အလြန္ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားၿပီး ေရာင္းေကာင္းခဲ့ပါတယ္။
ဒါဟာ တကယ့္အျဖစ္အပ်က္ပါ။
ဘားဂ်က္စ္ဟာ တကယ္လို႔ တစ္ႏွစ္ပဲ အသက္ရွင္ရေတာ့မယ္ဆိုတာကို မသိရင္ သူဝတၳဳစာအုပ္ေတြ ေရးျဖစ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူ႔စာေရးခ်င္စိတ္ကို ရင္ထဲမွာပဲ သိမ္းဆည္းထားလိုက္မွာပါ။
သင္လည္း သင့္ကိုယ္သင္ ဒီေမးခြန္းတစ္ခုကို ေမးၾကည့္ပါ။ "ငါ ေနာက္ထပ္တစ္ႏွစ္ပဲ လူ႔ေလာကမွာ ေနရေတာ့မယ္။ ငါ မေသခင္ ဘာလုပ္ခဲ့ရမလဲ"။
ဗန္းေမာ္သိန္းေဖ Bamaw Thein Pe
၀၈-၀၂-၂၀၁၈
